هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
به‌قلم: سارا عاشوری
پیگیری در یادگیری
عادل رزاقی هنرمندی است که در سال 1370 در تهران متولد شد. او از نوجوانی به هنر علاقه پیدا کرد و به همین سبب برای تحصیل به هنرستان رفت. پس از اخذ دیپلم، در رشته‌ی معماری درس می‌خواند؛ اما به‌واسطه‌ی رابطه‌ی دوستانه‌ای که با یکی از معلمان هنرستانش پیدا کرده بود، مسیر جدیدی را در پیش گرفت. معلم او در حوزه‌ی نقش‌برجسته فعالیت داشت و عادل نیز به کارگاه او رفت‌وآمد می‌کرد. در این آمدوشدها فرایند کار با گِل را مشاهده می‌کرد و رفته‌رفته به این هنر علاقه‌مند شد و با پرس‌وجوهای مداوم و آزمون‌وخطا، توانایی کار در این حوزه را به دست آورد. پس از مدتی متوجه شد کارهای بسیار متفاوتی وجود دارد که در آن‌ها با لعاب، ریخته‌گری و مدل‌سازی می‌کنند. او به‌دلیل علاقه‌ای که به کار با چوب و ریخته‌گری فلز داشت، فعالیت خود را در این زمینه آغاز کرد.
در ابتدا یکی از اتاق‌های خانه به کارگاه شخصی عادل تبدیل شد؛ اما پس از اتمام خدمت سربازی، در سال 1396، کارگاهی مستقل راه‌اندازی کرد و محصولاتش به بازار سفال و سرامیک وارد شد. البته عادل رزاقی در زمینه‌ی این هنر تحصیلات آکادمیک نداشته و تمام آنچه آموخته حاصل تلاش، تجربه و پشتکار خودش است. او دکتر عباس اکبری را الگوی خود در این هنر می‌داند و معتقد است راهنمایی‌ها و صبر و حوصله‌ی این هنرمند، نقش مهمی در موفقیت‌هایش داشته است.
عادل رزاقی در زمینه‌ی این هنر تحصیلات آکادمیک نداشته و تمام آنچه آموخته حاصل تلاش، تجربه و پشتکار خودش است.
سفالینه‌های رنگارنگ
سفال و سرامیک، هنری بسیار گسترده است که می‌توان در بخش‌های متفاوت آن فعالیت داشت و از این هنر لذت برد. عادل رزاقی علاقه‌ی بسیار زیادی به کار خود دارد و حس‌وحال خوب او در کارگاه هنگام کار، وی را از زمان و تمام تعلقات دنیای بیرون رهایی می‌بخشد. او طی سال‌های فعالیت خود روزهای تلخ و شیرینی را گذرانده است؛ در ابتدای کار روزهایی بود که زحمت‌هایش نتیجه نمی‌داد اما در نهایت توانست به رنگ‌ها و کیفیت موردنظرش برسد. تکنیک کارش لعاب فلزفام یا احیای درون‌لعابی است؛ تکنیکی که توسط آن، سفالینه‌های بسیار زیبایی با رنگ‌های شفاف و براق خلق می‌شود.
در حال حاضر، این هنرمند دو کارگاه دارد و پنج نفر در آن‌ها مشغول فعالیت‌اند. در هرکدام از کارگاه‌ها امکاناتی برای ساخت بخش‌های مختلفی از آثار وجود دارد و کارگاه‌ها به‌نوعی مکمل یکدیگر هستند.
او طی سال‌های فعالیت خود روزهای تلخ و شیرینی را گذرانده است؛ در ابتدای کار روزهایی بود که زحمت‌هایش نتیجه نمی‌داد اما در نهایت توانست به رنگ‌ها و کیفیت موردنظرش برسد.
رزاقی تا به امروز آثار خود را در هیچ نمایشگاهی به نمایش نگذاشته و معتقد است برای شرکت در نمایشگاه باید تجربه‌های بیشتری به دست آورد؛ با این حال، در برنامه‌های آینده‌ی خود می‌خواهد آثار دیگری بسازد تا بتواند در نمایشگاه‌های مختلف حضور پیدا کند و این هدف را در ذهن خود دارد.
