هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
به قلم:علیرضا نوروزی
مینای جادو
شیشه‌گری در گسترۀ جغرافیایی ایران امروز هنری است به قدمت باستان. شیشه، این مینای جادویی که در خود رقص نور و رنگ را زنده می‌کند، در زندگی انسان ایرانی، در طول قرون، به جایگاهی دست یافته است که بی شک یکی از کاربردی‌ترین هنرهای ایران امروز است.
علی سیف نیک متولد نوزدهم آذر ماه 1365 در محلۀ گیشای تهران، اگرچه هنوز متواضعانه خود را هنرمند نمی‌نامد، اما بی‌شک از جوانان خوش‌آتیۀ این هنر-صنعت خواهد بود.
دست پُرخیر تقدیر
او که تنها هنر مورد علاقه‌اش در دوران نوجوانی عکاسی بود و همین امر نیز باعث شده‌بود تا در خلال روزهای دانشجویی به عکاسی خبری مشغول باشد، همچون خیل عظیمی از هم‌نسلانش در رشته‌ای تحصیلات عالیۀ خود را پی گرفت که حوزۀ علاقه‌مندی او نبود.
خوشبختانه اما روزگار، تقدیری شیرین برایش کنار گذاشته بود؛ شیرین به جهت رضایتمندی امروز خود او و اثرگذاری‌اش بر هنر-صنعت شیشه‌گری.
به گفتۀ خودش -به لطف خدا- تقدیرش نبود که در حسابداری که رشتۀ دانشگاهی‌اش بود مشغول به کار شود و همین امر باعث آشنایی‌اش با جناب آقای میرزالو معاون سالهای دور سازمان صنایع دستی و گردشگری شد، آشنایی پربرکتی که اگرچه به واسطۀ پدر شکل گرفت، اما به سبب علاقه‌مندی خود او و تلاش شبانه‌روزی‌اش به ثمرات پربار رسیده است.
شور و شوق جوانی
جوان بود و پرشور و همین روحیه‌اش باعث شد جناب میرزالو او را به همکاری در بخش فروش مجموعۀ کارگاهی شیشه‌گری خودش دعوت نماید، اما علی جوان فقط یک فروشندۀ ساده نبود، او که بازار محصولات شیشه‌ای را به خوبی رصد می‌کرد، آرام آرام و با همراهی جناب میرزالو وارد حوزۀ طراحی محصولات نیز شد و به دلیل توانمندی‌اش در رصد محصولات جهانی در حوزۀ شیشه، توانست ایدۀ ساخت محصولات نوینی را به مجموعه بیفزاید.
کم کم او توانست از همراهی با استادکاران درسهای فنّی مغتنمی بیاموزد که در طراحی‌های بعدی یاری‌اش کنند.
صنعت شیشه گری ایران که به لحاظ ابزارهای مورد استفاده، متاسفانه پیشرفت‌های بزرگی نداشته‌است. و علاوه بر این به اعتقاد علی این هنر-صنعت همواره به خاطر تعداد کم استادکاران شیشه‌گر نیز ضربه‌پذیر بوده است.
شغلی سنگین و سخت که با سالها شاگردی نیز به سختی می‌توان فردی را برای انجام کارهای اصلی به کارگرفت.
در این شرایط به باور او فقط می‌توان طرح ها را به روز کرد و به صورت محدود نوآوری‌هایی در کار ایجاد نمود.
به این دلیل ، علی سیف‌نیک با همراهی همکارانش توانسته است ضمن بازتولید نمونه های پیچیدۀ خارجی به نحوی که رضایتمندی مشتریان سخت‌پسند را جلب نماید، نوآوری‌هایی از جمله ایجاد تکنیک ترکیب رنگ کوره‌ها را نیز به اجرا درآورده و ضمن گشودن دریچه هایی نو در این صنعت، ارزش‌آفرینی بسیاری را نیز برای مجموعۀ خود به همراه آورد.
به گفتۀ وی تقلید از نمونه‌های بین‌المللی هیچ‌گاه مقصد طراحی او نبوده است. به نحوی که در بسیاری موارد، فهم تکنیک اجرا با بازآفرینی اثری بین‌المللی به او در به کار بستن آن تکنیک در طراحی سایر محصولات نیز کمک کرده است.
امید به آینده ای روشن
به گفتۀ علی سیف‌نیک، صنعت شیشه‌گری ایران در دو دهۀ اخیر در حوزۀ طراحی با پیشرفت‌های زیادی همراه بوده است، آنقدرکه بی‌شک امیدهای بسیاری را برای فعّالان این حوزه فراهم آورده است.
او که در 7 سال نخست کار، درآمدی مناسب از این هنر نداشته و عملا درآمد خود را صرف کار می‌کرد و حتی گاهی با 500 هزار تومن درآمد یک ماه را سپری می‌کرد، اکنون آنقدر از نتیجۀ صبر و تلاش‌ها راضیست که معتقد است اگر مجددا به سالهای قبل بازگردد، با هر سختی باز هم همین مسیر را ادامه خواهد داد.
علی سیف‌نیک اکنون پس از سالها تلاش، با جلب نظر بسیاری از مشتریان داخلی و خارجی، معتقد است پیشرفت‌های صنعت شیشه در ایران بیش از هر چیز مدیون تلاش خستگی‌ناپذیر جوانان وارد شده به این هنر-صنعت و تکیه بر توان فردی و گروهیِ بدون چشمداشت به کمک مسئولان بوده است.
دو دلیل بزرگ پیشرفت این هنر، که همچنان امید به موفّقیت‌های روزافزون در این حوزه را زنده می‌دارد.
