مجید فدائیان

حدیث آتش و دود است هر سفالینه . لعاب را دود برخاسته از دل گرم آتش ردای سحرانگیز و شمایل یکتا می‌بخشد، درست همچون جان هنرمند که مرارت‌های مسیر ناهموار هنر، شمایلی بی‌بدیلش نثار می‌کند.

در عرفان مفهومی است به نام مجذوب سالک، هر بنده‌ای را که باری‌تعالی خواهد، ابتدا به جذبه‌ای از خویش به اندرونش راه دهد و از آن دم، فرد مجذوب به اهتمام خود سالک الی الله شود. در عالم هنر نیز چه بسیار مجذوبان هنرمند،که بی‌هیچ سبقه و ریشۀ هنری، به طریقی و واسطه ای جذب عالم هنر شده و سپس به قدر همّت خود مسیر اعتلاء هنر خویش را پیموده‌اند.

مجید فدائیان که به گفته خویش سبقه‌ای از هنر در خانوادۀ خود نداشت، به سبب بینش، حمایت و تشویق حسن درخشان، معلم حرفه و فن سالهای دهۀ پنجاه دبیرستان خوارزمی،که به برگزاری کلاسهای خارج از برنامۀ درسی‌اش در مباحث هنری شهره بود جذب عالم پر جذبۀ هنر شد.

مجید نوجوان راهش را یافت و به کوشش فراوان و تحمّل ناملایمات آن را ادامه داد؛ او دل به سفال گره زد، به چرخ، گل، لعاب، رنگ، آتش و دود. پله پله مهارتهای خود را در تکنیک‌های گوناگون سفالگری ارتقاء بخشید و با گذر ایّام، توانست نام خود را به عنوان استاد صنعتگر در این حوزه در طی سالیان مطرح نماید.

او که خود از طبقۀ متوسط جامعه بود، بنا به باور خود ، تولید محصولی با کیفیّت و اصالت را کلید ارتباط مناسب و دائم جامعه با یک صنعت، در جهت زنده و پویاتر گشتن آن می‌دانست. از این رو خود پس از پشت سر نهادن دوران شاگردی و آموختن‌های بسیار و بی‌وقفه، پس از سالها تولید محصولات عالی، “شمسه” را بنا نهاد.

مجید که سالها به تذهیب و نقاشی مشغول بوده است، نام خورشید تابان هنر ایرانی را به عنوان نمادی برای گروه خود برگزید و با همراهی همسرش توانست کارگاه شخصی‌شان را با جذب شاگردانی مشتاق دایر کنند.

گروهی همدل و هم‌فکر که دوشادوش یکدیگر در مسیر رسیدن به هنری والا سالها تلاش کرده‌اند. افرادی که سالها در کنار یکدیگر رشد یافته و هر یک به سرمایه‌ای مهّم برای “شمسه” بدل گشته اند. سرمایه‌هایی غیر‌قابل حصول.

تولید هر اثر هنری، بی شک ماحصل هنرآفرینی افرادی اینچنین است فلذا بی‌شک در ظرافت و زیبایی هر اثر صنایع دستی، سالها تربیّت هنرمندانی که در خلق آن نقشی داشته‌اند اثری مستقیم دارد، که این خود دلیلی بر ارزشمندی والای این آثار است.

چه بسیار هنرمندانی که نه به جهت کسب رزق و روزی خود، که تنها به جهت دلبستگی ، به هنری مشغول بوده و به تفنّن دستی در آن دارند، اما همه چیز از زمانی که هنر به حرفه بدل می‌شود دگرگون می‌گردد.
هنر تمام زندگی تورا دربرمی‌گیرد، لحظه لحظۀ زندگی بدل می‌شود به ترکیبی از هنر و امور روزمرّه.

ظرافت،اصالت و هویت صنایع دستی هرگز نباید زیر سایه کج سلیقگی‌های امروزی از بین برود زیرا هر میزان نگرش به تولید یک محصول سطحی‌تر گردد کیفیت حاصله نیز کاهش می‌یابد؛ لذا مجید فدائیان و تک تک افراد گروه “شمسه” همواره در تلاش هستند تا با فهم، یادگیری و استفادۀ بجا از تکنیک‌های گوناگون و هنرهای مکمّل، آثاری را خلق نمایند که ضمن بهره‌مندی از طراحی و اجرای عالی، از آنها بتوان به عنوان محصولاتی هنری_کاربردی نیز یاد کرد.