مهسا حسن نسب

به قلم :علیرضا نوروزی

هنر ایران‌زمین همواره در خدمت هموار نمودن راه زندگی و غنا بخشیدن به روح آن بوده است. هنر اگرچه در این دیار بروزهایی خاص و نمایشی نیز داشته است، اما به صورت عام، خود را در معماری بناها، ظروف مصرفی و سایر اقلام کاربردی در زندگی ایرانیان پنهان داشته و با تواضع فراوان، به دور از جنجال، روح آدمی را صیقل داده است.

مهسا حسن نصب، هنرمند سفال و سرامیک، زادۀ اول آذر 1363در محلۀ زراب‌پوری بابل، علاقه هموارۀ خانواده‌اش به هنر که تا پیش از او با نواختن نی توسط پدر و برادر بروز یافته بود را به ارث برده و از کودکی به نقاشی علاقه‌مند شد.

او که با یادآوری دوران کودکی، همواره خود را در کلاس‌های نقاشی و گشت و گذار در نمایشگاه‌های نقاشی به خاطر می‌آورد، به دلیل آشنایی خانوادگی با آقایان نقش اللهی و مولائیان که نقاشانی مشهور و چیره‌دست بودند، با سبک زندگی هنرمندان نقاش آشنایی یافت و به آن علاقه‌مند شد.

انتخاب آگاهانه:

مهسا که در مقطع کارشناسی، به سبب علاقه‌مندی‌اش به کسب تجربه در هنرهای گوناگون، در رشتۀ صنایع دستی دانشگاه هنر و معماری شیراز مشغول به تحصیل شد، در دانشگاه و به سبب وجود کارگاه‌های مناسب دانشکده، برای نخستین مرتبه با سفال و سفالگری آشنا گشت. او که به توانمندی‌خود در زمینۀ طراحی و نقاشی باور داشت، به فراخور علاقۀ فراوانی که نسبت به سفال در درون خود حس می‌کرد، به صورت اگاهانه سفالگری را به عنوان پیشۀ خود انتخاب کرد.

در سال 1388 به دلیل آنکه فرصت برای فهم ظرائف تولید را در آینده نیز محتمل می‌دانست، به سبب استفاده از فرصت جوانی، در گرایش پژوهش، وارد مقطع کارشناسی ارشد رشتۀ صنایع دستی دانشگاه هنر اصفهان شده و با توجه به انتخاب شخصی‌اش، بیشتر بر حوزۀ بدنه و لعاب سفال و سرامیک متمرکز شد.

پس از اتمام مقطع کارشناسی ارشد، به تدریس سفالگری در دانشگاه پیام نور بابل مشغول شد و پس از گذشت چند سال و کسب تجربۀ تدریس، کارگاه شخصی‌اش را دایر کرد و به صورت خصوصی به تربیت شاگرد و طراحی و تولید محصولات سفالین و سرامیکی با تمرکز بر جنبه‌های دکوراتیو معماری روی آورد.

خلوت کارگاه:

مهسا حسن نسب در سال‌های اخیر بیش از پیش خلوت کارگاهش را دوست می‌داشته و تلاش نموده تا با ایجاد توازن میان زندگی شخصی و هنری خود، جواب شایسته‌ای به حمایت‌های هموارۀ خانواده دهد.

او هنوز همچون دوران کودکی و البته با نگاهی هنرمندانه و موشکافانه، گالری گردی را ادامه داده . او معتقد است کار هنرمندان در تمامی رشته‌ها به‌مانند کار خیاطان و طراحان مد و لباس است؛ اگر هر فردی قصد آن را داشته باشد تا در هر هنری در مسیر پیشرفت کند و بهترین‌ آثار را ارائه کند، باید به آخرین و به‌روزترین طراحی‌ها و تکنیک‌های روز اشراف داشته باشد.

او که جست‌وجوی هدفمند در فضای مجازی، مطالعه و آشنایی با آثار دیگر هنرمندان حتی در هنرهای دیگر را سه عامل موثّر در یافتن الگوها و اعتلای بینش هنری و فنّی هنرمندان می‌داند، خود به جهت ارتقای کیفیت طراحی و اجرای آثارش، بنا بر حوزۀ کاری‌اش، همواره خود را در مسیر فهم طراحی‌های به‌روز انواع روشویی، کاشی آشپزخانه، ظروف کاربردی و دیگر المان‌های دکوراتیو معماری قرار می‌دهد.

امروز او:

مهسا در خلال تدریسش در دانشگاه، به خلق احجام هنری سفالین می‌پرداخت که بیشتر جنبۀ هنر برای هنر داشتند اما حالا و از پس تجارب بسیار، بیشتر زمان خود را به تولید آثار سفالین و سرامیک دکوراتیو معماری به ویژه با بهره‌مندی از تکنیک نقاشی زیرلعابی اختصاص می‌دهد.

او که به صورت معمول، در مناسبت‌ها، اثری از آثار خود را به دوستانش هدیه می‌دهد، سفالگری را پیشه‌ای سخت معرفی می‌نماید که ضمن لزوم داشتن قدرت بدنی مناسب، به دلیل ورود جوانان خوش‌فکر و خلّاق، نوآوری همواره‌ای را طلب می‌نماید.

اگرچه برای هر هنرمند، روزها و ساعات سخت فراوانی روی می‌دهد، اما او با لحنی اکنده از رضایت، خود را به دلیل فعالیت در مسیری که به آن علاقه‌مند بوده است، خوشبخت می‌داند و در مواقع بروز و ظهور سختی‌ها و ناملایمات، به خود شیرینی حضور در فضای کاری شخصی، زمانبندی فردی و کسب درآمد از مسیر مورد علاقه و والای هنر را یادآوری می‌نماید. این کلید هموار نمودن سختی‌های مسیر برای هنرمندی چون اوست.