هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
به‌قلم: سارا عاشوری
مکتب آبرنگ اصفهان یا نقاشان جلفای نو سبکی از نقاشی با آبرنگ است که توسط ایرانیان ارمنی‌تبار محله‌ی جلفای اصفهان پایه‌گذاری شد. هدف و تأکید این سبک منظره و فضای باز، ثبت ویژگی‌های بومی و حفظ هویت بناهای تاریخی است که محدود به جغرافیای اصفهان نماند و در شهرهای دیگر نیز هنرمندانی پیدا کرد.
هم‌نشینی موسیقی و نقاشی
میخائیل شهبازیان هنرمندی است که از خانواده‌ای مهاجر و ارمنی‌تبار در سال 1283 در اردبیل به دنیا آمد. از کودکی علاقه‌ی بسیاری به هنر نقاشی و موسیقی پیدا کرد و پدر و مادرش که افرادی هنردوست بودند زمانی که متوجه علاقه و استعداد او شدند، برای فراهم‌کردن امکانات بیشتر به تهران مهاجرت کردند. آن‌ها میخائیل را میشا صدا می‌کردند و همین موضوع سبب شد تا دیگران نیز او را به‌نام میشا بشناسند. میشا به مدرسه‌ی کمال‌الملک رفت و پس از به‌پایان‌رساندن تحصیلات متوسطه، برای ادامه‌ی تحصیل به تفلیس که یکی از مراکز هنری آن دوران بود رفت و سه سال نزد پل مارکی، نقاش روس، آموزش دید. میشا در موسیقی نیز مهارت داشت و تابلوهای نقاشی خود را نمی‌فروخت و مخارج زندگی‌اش را از راه نوازندگی به دست می‌آورد.
میشا به مدرسه‌ی کمال‌الملک رفت و پس از به‌پایان‌رساندن تحصیلات متوسطه، برای ادامه‌ی تحصیل به تفلیس که یکی از مراکز هنری آن دوران بود رفت و سه سال نزد پل مارکی، نقاش روس، آموزش دید.
مهار آبرنگ و خلق جزئیات
کار با آبرنگ بر کاغذ و مهار آن کار سختی است. این هنرمند اما مهارت و شناخت درستی از رنگ‌های سیال و مهارناپذیر داشت و می‌توانست با طراحی درست چند لکه رنگ، فرم‌های تصویری زیبایی بیافریند. رنگ‌ها و فضاسازی آثار میشا احساسات معنوی بسیاری در خود دارد. نقاشی‌های او روایت ساده‌ای از منظره‌ها، خانه‌ها و بناها، چهره‌ها و زندگی انسان‌هاست که به‌شکل مستندی از آن روزهای دور ثبت شده است.
میشا نخستین نمایشگاهش را در سال 1327 در انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی برگزار کرد. پس از آن سال 1350 نمایشگاهی در کلوب ارمنیان و نمایشگاهی دیگر همراه با وارطانیان در گالری آفتاب برگزار کرد. او در آثارش ظرافت نقاشی مینیاتوری را در کنار دورنمایی از زندگی شهری ایرانیان به تصویر درمی‌آورد و تأثیر بسزایی در رواج نقاشی اروپایی در ایران داشت. این هنرمند در شهریورماه سال 1355 درگذشت و نوزده سال بعد در سال 1369 نمایشگاهی از آثار او در هتل همای تهران به نمایش گذاشته شد.
رنگ‌ها و فضاسازی آثار میشا احساسات معنوی بسیاری در خود دارد. نقاشی‌های او روایت ساده‌ای از منظره‌ها، خانه‌ها و بناها، چهره‌ها و زندگی انسان‌هاست که به‌شکل مستندی از آن روزهای دور ثبت شده است.
