هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
به‌قلم: مریم شیخ‌زاده
نقاش گوشه‌نشین
کیومرث هارپا، نقاش و مجسمه‌ساز، در سال 1335 در تهران متولد شد. او نقاشی را در 15سالگی شروع کرد و برای تحصیل در این رشته وارد دانشگاه هنر تهران شد. در آن سال‌ها با بهره‌گیری از اساتید مطرحی مانند بهمن بروجنی، محمدابراهیم جعفری و مهدی حسینی، دانش آکادمیک خود را افزایش داد و در سال 1370 پایان‌نامه‌ی خود را با راهنمایی استاد ایرج زند دفاع کرد و از همان سال‌ها تاکنون در مراکز دانشگاهی و آموزشی مختلف به تدریس هم پرداخته است.
نقاشی؛ راه ارتباط با جهان اطراف
هارپا که دغدغه و مسئله‌ی اصلی‌اش انسان معاصر و زندگی در جهان مدرن بوده، با نگاه خاصی که دارد، در این سال‌ها جایگاه ویژه‌ای در فضای هنری ایران پیدا کرده است. با این حال، او بیشتر به کارکردن در خلوت علاقه دارد و می‌خواهد در دنیای نقاشی‌های خود زندگی کند. آثار هارپا نه‌فقط کارکرد بیان احساسات، که جایگاه بالاتری برای او دارند و راهی برای ارتباط او با جهان اطرافش هستند. با وجود چهل سال فعالیت هنری، او اولین نمایشگاه خود را در سال 1398 برگزار کرد و بعد از آن آثارش را در چند نمایشگاه دیگر هم به نمایش گذاشت که با استقبال بسیاری از هنردوستان همراه بوده است.
کیومرث هارپا در آثارش با صداقت و سادگی ترکیبی از جنبه‌های حیوانی و انسانی را در شخصیت‌هایش به نمایش درمی‌آورد و در پرتره‌ها و فیگورهایش سعی می‌کند تا بی‌تکلف و به‌صورت مستقیم با مخاطبانش ارتباط برقرار کند و زندگی را به تصویر بکشد. هارپا با تکیه بر وجه نمادین در آثارش، راوی حکایت سرگشتگی انسان معاصر است. در نقاشی‌های غالباً سیاه‌وسفید او که رنگ به‌ندرت به کار برده شده است، تأثیراتی که او از جهان گرفته به شکل‌ها و فرم‌های مختلف و شمایل عجیب روی بوم نقش می‌گیرند.
فرم‌های بدوی؛ راوی مصائب زندگی مدرن
هارپا با الهام از دوره‌ی پارینه‌سنگی و آثاری که بر دیواره‌ی غارها به جا مانده است، فرم‌های ساده‌ای خلق می‌کند که ارتباط با جهان اطراف در آن‌ها اهمیت برجسته‌ای دارد. او به‌گفته‌ی خودش به‌دنبال یافتن این رابطه است که نه از مهارت و آموزش‌دیدگی بلکه از ارتباط صادقانه‌ی هنرمند با محیط اطرافش به دست می‌آید. در نقاشی‌های هارپا حیوانات نقش پررنگی دارند و برای ارتباط خالصانه و بی‌پرده، حیوانات را بیش از انسان‌ها قابل‌اعتماد یافته است.
علاوه بر نقاشی، هارپا در عرصه‌ی مجسمه‌سازی نیز با نگاه خاص و کاملاً شخصی‌اش آثار و حجم‌هایی را فراهم آورده است. او با استفاده از ریشه‌ی درختان و ترکیب‌کردنشان با مفتول‌های فلزی، ابدعاتی هم در حوزه‌ی مجسمه‌سازی داشته و آثار نویی با نگاه ویژه‌ی خود خلق کرده است.
