هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
از در هم تنیدن نوارهای بلند ابریشم و پشم مرغوبِ رنگرزی شده، بته های بادام و درخت سرو، گل‌های شاعباسی و بته جقه‌هایی بافته می‌شوند که همچون باغی زیبا، چشم بیننده را نوازش می‌کند. ترمه، این پارچۀ زیبا و ظریف اصیل ایرانی، این گونه به وجود می‌آید.
همه چیز از کنجکاوی های بسیار یک نوجوان ۱۵ ساله در یزدِ سالِ ۴۲ شروع شد.
حسین حسینی متولد ۱۳۲۷ در شهر بافق متولد شد و به همراه خانواده‌اش به شهر یزد مهاجرت کرد.
پدرش سرایدار یک کارخانه پارچه‌بافی بود و حسین کنار دست پدرش کمک حال او بود.
آن کارخانه یک مهندس داشت که نقش‌های پارچه‌ها را طراحی می‌کرد، مهندس روی محرمانه ماندن طرز کارش حساسیت بالایی داشت، اما حسین که نوجوان کنجکاوی بود، همیشه به کار کردن او با علاقه دقت می‌کرد. آنقدر کم سن و سال و ریزاندام بود که کسی فکر نمی‌کرد چشمان کنجکاوش درحال یادگیری طراحی روی پارچه باشد.
شجاعت یک نوجوان، آغاز مسیر
حسین پانزده ساله که این مهارت را بی‌خبر از همگان و تنها با نگاه کردن آموخته بود، یک شب تصمیم گرفت، زمانی که همه کارخانه را ترک می‌کنند، سراغ دستگاه ها برود و طرحی که خود در ذهن داشت را پیاده کند. همان شب و در تنهایی حسین یک پارچه بافت با طرحی به نام “بته بادومی”.
صبح آن روز که همه به کارخانه آمدند، پارچه‌ای آنجا بود که کسی نمی‌دانست طرحش را چه کسی بافته است.
مهندس کارخانه و دیگران پیگیر این شدند که بفهمند آن طرح از کجا آمده اما حسین به هیچکس چیزی نگفت.
مدیرعامل کارخانه، مرد بسیار سخت‌گیری بود. فرصتی برای دیدار حسین با او پیش نمی‌آمد. پس حسین تصمیمش را گرفت و وقتی می‌خواست با اتوموبیلش از کارخانه بیرون برود،حسین رفت و به بهانه باز کردن در گاراژ، دلش را یک دله کرد و پارچه‌ای که بافته بود را نشانش داد.
مدیرعامل اول باور نکرد که این طرح، کار حسین پانزده ساله باشد اما بعد از آن خبرش در کارخانه پیچید و همین موضوع باعث شد مهندسِ طراح به قهر از کارخانه برود.
میدان عمل
حالا که مهندس طراح رفته بود بار سنگینی به دوش حسین حسینی ۱۵ ساله افتاده بود، همه او را مسئول می‌دانستند و مدیرعامل مجموعه به سراغ حسین آمد و پرسید که حالا او چگونه می‌خواهد این داستان را جمع کند؟ اما حسین مصمم بود و به خودش ایمان داشت و گفت ازین به بعد طرح پارچه‌ها را خودم خواهم زد.
هنوز کسی نمی‌توانست به صحبت‌های یک پسربچه پانزده ساله اعتماد کند واز مهندس طراح کارخانه هم خبری نبود. همین زمان بود که دو مشتری به کارخانه آمدند و یک طرح پیچیده را به کارخانه سفارش دادند. مدیرعامل که عازم مکه بود به سراغ حسین آمد و گفت: “این گوی و این میدان. باید خودت را ثابت کنی!”
حسین جسارتش را جمع کرد و به او گفت که تا زمانی که از سفر برگردد، این طرح را تمام خواهد کرد. همین هم شد. وقتی مدیرعامل به کارخانه بازگشت، 100 متر از همان پارچۀ مورد نظر، بافته شده و آماده بود.
همین ماجرا باعث شد مسیر موفقیت برای حسین حسینی باز شود و هرروز با آزمون و خطا و خلاقیت به خرج دادن در رنگ‌ها و تارو پودها، طرح های تازه و زیباتری خلق کند. مسیری که آن را ادامه داد تا توانست در سال ۴۶ بهترین ترمۀ موجود را به بازار عرضه کند.
ترمۀ حسینی
از سال ۷۸ تصمیم گرفت مستقل شود و به همراه همسر و فرزندانش برند “ترمۀ حسینی” را افتتاح کرد.
کیفیت، زیبایی و خلاقیت موجود در ترمه‌های حسینی باعث رونق روزافزون برند ترمه حسینی شد.
او معتقد است ترمۀ خوب، ترمه‌ایست که بتواند مخاطب را در یک نگاه به خودش جذب کند. بنابرین او و تیمش در ترمۀ حسینی همواره به دنبال کسب رضایت مخاطبانشان بوده‌اند.
نکتۀ حائز اهمیت دیگر خلاقیتیست که حسین حسینی و فرزندانش در معرفی ترمه‌های خود به خرج می‌دادند و همین نکته تاثیر زیادی در موفقیتشان داشته است.
برای مثال اگر به شهر یزد سفر کرده باشید حتما نقشۀ شهر یزد را دیده‌اید که علاوه بر معرفی شهر یزد، محل فروشگاه‌های ترمۀ حسینی را نشان می‌دهد.
اتحاد از طریق هنر سنتی
شاید خلاقیت حسین از ابتدای شروع به کارش تاکنون، عامل مهمی در موفقیت او بوده باشد اما پایبندی او به سنت‌ها در عین این خلاقیت، برندش را متمایز و برجسته کرده است. او همواره از نوآوری در کارهایش در کنار حفظ سنت‌ها بهره برده و دوست دارد در کنار نشان دادن این هنر اصیل، پیامی را هم به مخاطب برساند. خودش می‌گوید: “یکی از کارهایی که تولید کرده‌ایم و آنرا بسیار دوست می‌دارم، اثریست به نام “طرح ملل” که در چهار گوشۀ آن نمادهای بسیاری از کشورها وجود دارد. با این طرح می‌خواهیم به تمام جهانیان پیام صلح را عرضه کنیم.”
سال‌ها از اولین باری که حسین حسینی دست به بافت اولین پارچه زد، می‌گذرد اما روح او هنوز همان نوجوان کنجکاو و کوشای ۱۵ ساله است که اکنون صنعتگر موفقیست که برنداش نه تنها برای ایرانیان، بلکه حتی برای خیلی از شهروندان خارجی علاقه‌مند به این حوزه نیز، آشناست.
