در طول سالهایی که بر این خطۀ پهناور ایران زمین گذشته است، فرش از قدیمیترین هنرهاییست که با زندگی مردم ایران در هم تنیده است. منطقهای نیست که بافتههای منحصر به فرد خودش را نداشته باشد و طرح و رنگها و گرههایی که نشان از خاستگاه هر فرش است. طرحهایی که بعضاً ریشه در باورها و آداب و رسوم هر منطقه دارند و آیینهای تمام قد از مردمان آن دیارند. در این میان، یکی از معروفترین و مرغوبترین دستبافهای ایران، فرشهای قشقایی هستند. فرشهای زیبایی به قدمت تاریخ و به زیبایی زندگی مردم ایلات قشقایی.
در ابتدا مردم ایلات قشقایی تنهای برای استفاده شخصی و نیاز روزانۀ شان، فرشهایی را میبافتند اما به مرور زمان و آشنایی مردم دیگر مناطق با این بافتههای زیبا و افزایش محبوبیت این فرش، فرش بافی به عنوان یک پیشه و یکی از منابع درامدی زنان عشایر قشقایی تلقی شد. تا جایی که امروز در روستا و یا شهرهای دیگر نیز، فرشهایی با همان روش بافته میشود و امروزه به قالی قشقایی فارس یا قالی قشقایی شیراز نیز معروف است. به این دلیل که مردمان عشایر قشقایی عمدتا در منطقۀ فارس، ساکن شده و زندگی میکنند.
این هنر زیبا و خیرهکننده، با رنگهایی از دل طبیعت و نقوشی از میان تاریخ، بخشی از تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم را به تصویر میکشند وتولیدی فرش قشقایی باف محمدی با تلاش برای حفظ این هنر ارزشمند این مهم را به همگان ثابت کرده است. گواه این ادعا، کسب پیاپی تندیس برترین فرش ایران از جشنوارۀ ملی فرش برتر و حضور در مجموعۀ ممتاز فرش مجموعۀ هفتاست که مکانی برای بهترینهای هر حوزه از صنایع دستیست.